31views
Het appartement gerenoveerd door architect Elena Stolfi volgt de leidmotief van het terugwinnen van objecten en materialen zozeer dat het wordt gedefinieerd als een ‘bijna historiografisch’ werk. De structurele veranderingen waren minimaal omdat, zoals hij uitlegt, de bestaande ruimtes al heel goed verdeeld waren: ik opende alleen de woonkamer naar de ingang en verwijderde de deuren naar de gang en de keuken, en verving ze door uitsnijdingen over de volledige hoogte om meer ruimte te creëren. ruimtelijkheid aan de kamers en het creëren van een open gebruik van het woongedeelte.”
PRIMA: De woonkamer zag er nogal somber uit. De in donkere tinten geschilderde muren en het klassieke meubilair belastten de omgeving.
«In de interventiefase is voor de inrichting en het schilderwerk gekozen voor de kleur wit, hierdoor verspreidt het licht zich gelijkmatig. De marmeren vloer werd gepolijst en er werd besloten deze te behouden vanwege zijn bijzonderheid, de kleur Karnisch grijs», meldt de architect. Een aangenaam contrast dat wordt geaccentueerd door het witte meubilair. De architect Stolfi had besloten de stoelen in barokstijl te herstellen, maar hij moest ze combineren met een neutraal element dat een schijn van lichtheid gaf. Daarom besloot hij te kiezen voor een neutrale tafel met een transparant blad.
Tafel met glazen blad: Tango van reflexen
«Geel is ongetwijfeld de dominante kleur: het verlicht de omgeving en geeft de ruimtes meer eigentijdsheid, in kleine en verstandige doses is het ook in andere ruimtes van het huis verspreid». De stoelen zijn wit geverfd en de vulling is geel, dezelfde kleur die aanwezig is in de lampenkap van de lamp die op het dressoir is geplaatst.
Lamp: Bourgie di Kartell; Madia: Teken van reflexen
PRIMA: Een identificerend element in huizen gebouwd in de jaren 70 is ongetwijfeld de gang die de verschillende kamers scheidt.
«Tijdens de restylinginterventie heeft architect Stolfi het licht en de vitaliteit in de gang hersteld door gebruik te maken van de grijze kleur op de muren. Het schilderij werd vervangen door een spiegel, een witte lijst op een grijze muur, voor een spel met contrasten, zowel een esthetische als een functionele keuze”, zegt hij. Het Chinese kabinet werd in plaats daarvan aan de andere kant geplaatst.
PRIMA: De vorige keuken had een L-vormige indeling, verouderd meubilair en donkere tegels die de kamer verduisterden.
«De nieuwe keuken is functioneel, met nerveuze en licht mannelijke lijnen. Het is geen toeval dat de chef-kok van het huis de man is en dat de keuken voor hem en met hem is ontworpen. Het draagvlak naast de ovenkolom neemt dezelfde vorm aan als het oppervlak in de badkamer, omdat het een stilistische referentie is die wordt gedicteerd door een functionele keuze: de ruimte en het perspectief vervormen met schuine lijnen”, legt hij uit.
De keuken werd op maat gemaakt en de keuze om geen handgrepen te gebruiken was van de architect, omdat deze “afbreuk doen aan de lineariteit en de horizontaalheid van het keukenontwerp. Bovendien is de chromatische voorkeur zo ontworpen dat de witte kleur van de bovenkasten de tinten en nerven van het hout versterkt.”
De keuken werd op maat gemaakt en de keuze om geen handgrepen te gebruiken was van de architect, omdat deze “afbreuk doen aan de lineariteit en de horizontaalheid van het keukenontwerp. Bovendien is de chromatische voorkeur zo ontworpen dat de witte kleur van de bovenkasten de tinten en nerven van het hout versterkt.”
Keuken op maat: Perugini Cucine
PRIMA: De oorspronkelijke badkamer, hoewel ruim, was niet erg licht vanwege de aanwezige kleuren. Het inmiddels gedateerde sanitair gaf het een te “oude” uitstraling.
Tijdens de renovatie veranderen de sanitaire voorzieningen van opstelling en wordt dit de hoofdbadkamer.
De vloer heeft een houten structuur overgenomen van de tegeldecoratie. De douche is groot en door de keuze van de klant is er voor gekozen om het bad niet te plaatsen. De architect besloot de verlichting toe te vertrouwen aan spots, zodat het licht uniformer en minder decoratief is.
De vloer heeft een houten structuur overgenomen van de tegeldecoratie. De douche is groot en door de keuze van de klant is er voor gekozen om het bad niet te plaatsen. De architect besloot de verlichting toe te vertrouwen aan spots, zodat het licht uniformer en minder decoratief is.
Sanitair en gootsteen: Galaxy Ergo; Rfittingen: Mare di Fantini
De slaapkamer, met essentiële meubels, is toch uitnodigend dankzij twee gekozen elementen hieraan van de architect: het gecapitonneerde hoofdbord van het bed geeft een “zachtere” uitstraling en de voorkeur voor lichte maar warme kleuren zorgt voor een perfecte mix.
Bed: Agave van Ditreitalia (model niet meer in productie)
In de slaapkamer werd de studeerhoek geplaatst. Het is ingericht met een bureau met een bijzonder model en kleur, rechtstreeks ontworpen door de architect. Een comfortabele witte fauteuil maakt de ruimte compleet.
Voorzitter: Amélie by Calligaris
Voor de gastenbadkamer wisselen wit en grijs elkaar af. Hoewel de ruimte beperkt is, is er onder het raam een praktische douche gecreëerd, een niet willekeurige keuze omdat, zoals architect Stolfi uitlegt: «in smalle en lange badkamers de beste keuze is, het creëert een comfortabele douche en elimineert de perceptie van een gangachtige ruimte.”
De basis van de gootsteen is ongetwijfeld opvallend, eenvoudig maar bijzonder, gemaakt om «het perspectief in een kleine ruimte af te wisselen, zodat de snede dezelfde helling heeft als het parket». De plank onder de gootsteen fungeert als praktische ondersteuning voor handdoeken.
Sanitair: Degradè van Simas; wastafel: Ergo by heelal; kranen: aquarellen van Edelen
PRIMA: Hier is het plan van het huis vóór de werken.
Hier zien we de plattegrond van het huis met de voltooide werkzaamheden en de inrichting.
Ontdek andere tips en ideeën voor het verbouwen van uw huis in het Magazine
Oogopslag
Wie woont daar: Marina C. en Gianni B.
Duif: Rome, San Pietro-gebied
Jaar van constructie: 1970
Jaar van renovatie: 2013/2014
Architect: Elena Stolfi
Oppervlak: 130 m² verdeeld in entree, woonkamer, keuken, gang, servicebadkamer, hoofdbadkamer
Kosten: het geschatte budget bedroeg 100 duizend euro
Het interessante detail: de vorige eigenaren waren verbonden met een importeur van Chinees antiek meubilair, dus door de jaren heen hebben ze veel stukken verzameld die ze besloten terug te halen
Het pand is gebouwd in de jaren 70. Het is een pand met gordijnen waar de appartementen zijn afgewerkt met redelijk hoogwaardige materialen, marmer en parket. «De klant vertrouwde zichzelf volledig toe aan mijn idee om de geschiedenis van het huis waarin de huidige eigenaar haar jeugd had doorgebracht te herstellen, waarbij hij haar functionele behoeften uitdrukte en de wens om in te spelen op enkele van mijn voorstellen, zoals het gebruik van Chinees meubilair» , zegt architect Stolfi.