De waarde van een tapijt wordt bepaald aan de hand van het materiaal waarmee het gemaakt is en het productieproces. Handweven is zeker het meest waardevolle systeem, maar de “getufte” hebben ook ambachtelijke kwaliteiten, terwijl de weefgetouwprocessen gebaseerd zijn op een meer industrieel mechanisch systeem. Met de hand weven betekent het knopen van plukjes vezels, zoals wol, katoen of zijde; afhankelijk van het aantal knooppunten, de waarde (inclusief handelswaarde) verandert. Het knoopsysteem is te herkennen aan de achterkant van het tapijt; De machinale verwerking van de stof is direct te onderscheiden van de handmatige verwerking, omdat het dessin ook op de achterkant duidelijk zichtbaar blijft. Het getufte tapijt wordt geproduceerd op basis van een canvasweefselbasis waarin de vezelplukjes handmatig worden ingebracht. Het is niet zo waardevol als knopen, maar het behoudt de waarde van een handgemaakt proces. In getufte stoffen worden zowel natuurlijke als synthetische vezels gebruikt, daarom letten we op het label.
De meeste moderne tapijten worden geproduceerd op mechanische weefgetouwen, met alle soorten vezels. Eenkleurige garens worden vaak samen geweven en later geverfd.

Maar hoe kunt u begrijpen of labels en certificaten niet liegen? De grootste tapijtexperts vertrouwen op hun ervaring en verschillende mechanische en chemische tests om het type materiaal dat ze beoordelen te identificeren. Als je ook enkele deskundige trucs wilt gebruiken, raad ik je aan om de “vuurproef”. Knip een plukje vezels af en verbrand het in een kleine container. OFelk materiaal reageert anders op vuur, afhankelijk van de aard ervan: wol brandt langzaam, knettert en smelt tot een enkel blok dat een geur afgeeft die lijkt op die van verbrand haar; zijde brandt niet in een hoge vlam, maar dooft langzaam uit en vormt een lichte of lichtbruine as; het synthetische tapijt verspreidt een plotselinge vlam alsof het een film is.
Nu we weten hoe we de waarde van een tapijt kunnen herkennen, gaan we kijken welk tapijt het beste bij ons past.

Seta
Het werd gebruikt voor tapijten voor het Perzische hof en kenmerkt de stukken met grotere finesse en kwaliteit. De ontwerpen en borduursels herinneren aan de zeer verfijnde kunst van die tijd. Antieke Perzische tapijten zijn moeilijk te herkennen vanwege alle kopieën die in de afgelopen decennia zijn gemaakt, maar een goede indicatie van hun herkomst is het kennen van de weefsels. Het katoenen tapijt is gemaakt in Iran, Pakistan, China en India; de wol kwam uit Afghanistan, de Kaukasus, Centraal-Azië en Türkiye; zijde werd gebruikt voor bepaalde zeer waardevolle stukken gemaakt in de belangrijkste centra van Iran, Turkije, China en India. Maar om alle twijfels weg te nemen, is het beste advies om via gecertificeerde verkoopkanalen te gaan.

Tapijten van natuurlijke vezels
De vezels worden gemaakt door de verwerking van grassen, bladeren of cellulose: sisal, rijstvezel, jute, abaca, joint en kokosnoot. Sisal is bijvoorbeeld een materiaal verkregen uit de agaveplant, een beetje stijf en niet bestand tegen vocht, terwijl rijstvezels vrij zacht zijn maar niet graag gekleurd worden en daarom alleen in zandtinten voorkomen. Kokosnoot is zeer resistent en wordt gebruikt voor drukbezochte weefsels binnenshuis, hoewel het vooral bekend staat als deurmat.

Acryl en polypropyleen
Het zijn de meest gebruikte materialen, economisch en resistent, en hebben eigenschappen die vergelijkbaar zijn met wol, van zachtheid en zachtheid. De tapijten zijn recyclebaar en gemakkelijk schoon te maken. Het is belangrijk om op het etiket te letten: er mogen geen percentages op staan rubbers of chemische materialen e de kleur moet niet-giftig zijn.

Aan het werk: nu je expert bent geworden in het herkennen van materialen, veel plezier met vormen en kleuren! Deel foto’s met uw oplossingen in de reacties.