#image_title
Alle artikelen

My Houzz: de moed om de stad te verlaten en naar het platteland te gaan

27views

In een wereld die te snel beweegt en bijna nooit het natuurlijke ritme van de mens volgt, dromen velen van ons ervan de stad te ontvluchten en elders ons leven weer op te bouwen. Voor de meesten van ons blijft die droom daar gesloten: er is veel moed, vasthoudendheid en avontuurlijkheid voor nodig om de stadsroutine, hoe grijs, verdrietig en stressvol deze soms ook mag zijn, te verlaten en te durven. Maar er zijn mensen die erin geloven, het plannen en het doen. En vaak met enig succes!
Martina en Maurizio zijn daar een voorbeeld van: ze zijn jong, dertig jaar voor haar, vijfendertig voor hem, verliefd op het leven en de natuur, enthousiast en wilskrachtig. Dit is hun verhaal en het verhaal van een gedurfde en gelukkige keuze.
Oogopslag
Wie woont daar: Martina Panarese en Maurizio Carucci (de zanger van de groep Ex-Otago), met twee ezels, Nina en Pioggia, twee katten, Carlo en Maria (en hun puppy’s), twee honden, Renato en Castagna, plus een bepaald aantal kippen
Duif: Cascina Barbàn in Albera Ligure, in de bovenste Borbera-vallei, in de provincie Alessandria
Jaar van constructie: laatste eeuw
Jaar van renovatie: 2013
Oppervlak: 50 m² verdeeld over twee verdiepingen, keuken/eetkamer/woonkamer op de begane grond, slaapkamer en badkamer op de bovenverdieping en op de mezzanine, veranda, omringend terrein en enkele bijgebouwen in renovatie

De boerderij waar ze in 2013 gingen wonen en Genua achter zich lieten, ligt in de bovenste Borbera-vallei, in de provincie Alessandria, een plek waar Piemonte, Ligurië en Emilia Romagna elkaar ontmoeten, buiten de gebruikelijke toeristische routes, magisch en fascinerend: wanneer je ontdekt het, je weet dat je terugkomt samen met iemand van wie je houdt!

Het begon allemaal een paar jaar geleden. Maurizio had, na een aantal jaren als onderwijzer te hebben gewerkt, een baan gevonden op een boerderij die groenten en kleinfruit produceert en waar schapen worden gehouden. Hij hield van de natuur en het werken op het platteland en droomde van een eigen boerderij. Martina had communicatie en design gestudeerd in Genua en werkte in een grafische studio. Ze ontmoetten elkaar, werden verliefd en ontdekten toen pas dat ze een gemeenschappelijke droom hadden: op het platteland gaan wonen en zich bezighouden met natuurlijke landbouw.

Ze gingen, zonder succes, op zoek naar een boerderij om te kopen in de heuvels boven Genua. In 2012 kwam een ​​Genuese vriend die door de Borbera-vallei trok op zoek naar lokale biologische producten een groep ruïnes tegen die te koop stonden, gelegen in een prachtige vallei in de gemeente Albera Ligure.

Vanaf daar strekt het uitzicht zich 360 graden uit over de omliggende heuvels, weilanden zover het oog reikt en enkele eeuwenoude verlaten wijngaarden. Een plek met een groot potentieel, perfect voor Martina en Maurizio, die het op een grijze en regenachtige dag gaan bekijken en er desondanks verliefd op worden.

De aankoop van het huis en de grond was niet eenvoudig omdat de eigendommen verdeeld waren en veel verkopers tot overeenstemming moesten komen. Maar de twee jongens lieten zich niet ontmoedigen, ze begonnen veel tijd in de vallei door te brengen en vriendschap te sluiten met de lokale bevolking… totdat ze erin slaagden overeenstemming te bereiken en alle eigenaren en verkopers voor een notaris bijeen te roepen en verder te gaan. met de bepaling. Eindelijk werd de boerderij gekocht!

Val Borbera is niet een plek voor iedereen: het barre klimaat vergemakkelijkt de landbouw niet en de vallei is behoorlijk geïsoleerd. Martina en Maurizio begonnen met de renovatie van het hoofdgebouw (de voormalige schuur) op twee verdiepingen, waarvan de buitenmuren gezond waren maar waarin alles nodig was: van het dak, tot de water- en elektriciteitsaansluitingen, tot de afvoer. Ook legden zij het laatste stuk weg aan dat vanaf de provinciale weg het pand bereikte.

Met de hulp van een klein plaatselijk bedrijf renoveerden ze volgens de principes van groen bouwen: ze brachten een thermische laag van kalk, klei en stro aan op de muren, zonder de oorspronkelijke structuur aan te raken, en ze herbouwden het dak helemaal opnieuw, met kurk als isolatiemateriaal. materiaal in 20 cm dikke tegels geperst, waarbij een luchtruimte van 10 cm tussen de kurk en de tegels overblijft.

De twee installeerden de externe kozijnen en creëerden een entreeportaal, met een pergola waaronder je op zomerdagen kunt eten of ontspannen.

Binnen zijn de ruimtes verdeeld in het keuken- en woongedeelte op de begane grond, slaapkamer en badkamer op de bovenverdieping. De twee kamers zijn verbonden met een houten trap (die ze persoonlijk hebben gemonteerd). Ze hebben (opnieuw persoonlijk) de muur geplaatst die de badkamer van de slaapkamer scheidt. Het bed wordt op de mezzanine boven de badkamer geplaatst.
Cascina Barbàn was geboren!

De ruimte is over het algemeen klein maar goed georganiseerd, functioneel en vol persoonlijkheid. Alle meubels en materialen zijn gerecycled of tweedehands, zoals bijvoorbeeld het eiken parket dat werd aangekocht nadat het uit een huis in het dorp was weggegooid. Het woongedeelte is een eenpersoonskamer die dienst doet als keuken en eetkamer.
De prachtige marmeren gootsteen en de rest van het meubilair zijn gekocht in een tweedehands meubelwinkel in Genua.

De gietijzeren houtkachel, afkomstig van een Noord-Europese markt, verwarmt het hele huis dankzij de pijp die, in plaats van buiten het gebouw te lopen, van binnenuit naar de bovenverdieping stijgt. Het bestaat uit een buis en een interne tegenbuis, zodat de warmte wordt getransporteerd zonder oververhitting.

In het slaapgedeelte wordt het bed op de vide geplaatst die boven de badkamer is gecreëerd. Naast het bed doet een oude houten koffer dienst als opbergmeubel. Ook dit deel van het huis is eenvoudig en minimalistisch ingericht: een paal en enkele houten planken vormen de kledingkast, terwijl een reeks op elkaar gestapelde houten fruitkisten een boekenkast vormen.
De nis van een oud raam is in plaats daarvan een opslagruimte en souvenirhouder geworden.
De badkamer is eenvoudig en vol met souvenirs, foto’s en ansichtkaarten. De spoelbak is op een houten plank geplaatst, een paar antieke spiegels geven diepte en licht aan de ruimte en een houten ladder doet dienst als handdoekenrek.
De pasgeboren katten van Maria en Carlo, de twee huiskatten, zijn op de tussenverdieping geplaatst.
De externe veranda, een hoekje van Martina en Maurizio’s hart, is ingericht met tafels en banken waar u bij mooi weer kunt lunchen.
Er staat ook een prachtig houten bed met zachte kussens waar mens en dier in de zomer in de schaduw kunnen uitrusten.
Naast de boerderij liggen twee ruïnes die momenteel worden gerenoveerd. Het gebruik ervan is gekoppeld aan een droom die het echtpaar hardnekkig probeert te verwezenlijken: het herstel van de historische wijngaarden van de Borbera-vallei.
In de vorige eeuw was het grondgebied van Albera Ligure en Figino rijk aan wijngaarden die boeren verbouwden voor persoonlijk gebruik, waarbij wel dertig verschillende soorten wijnstokken werden gemengd, als eerbetoon aan het principe van biodiversiteit van culturen. Een principe dat tegenwoordig, in een wereld waarin alles wordt geproduceerd met het oog op industriële winst, vrijwel niet meer bestaat.

Door de massale verlatenheid van het platteland zijn de meeste van deze historische wijngaarden verloren gegaan. Maar gelukkig niet allemaal. Het project van Maurizio en Martina omvat het herstel van de oude wijnstokken (en daarmee de landbouwprincipes en tradities uit het verleden) en het planten van nieuwe. Drie jaar lang zijn zij bezig geweest met het restaureren, schoonmaken en snoeien van de historische wijngaarden. Ze hebben ze in kaart gebracht dankzij de samenwerking met de CNR van Turijn, en ontdekten dat ze in vele variëteiten voorkomen. Eén daarvan, Sgurbà genaamd, is niet geregistreerd en lijkt een van de meest gecultiveerde wijnstokvariëteiten in Argentinië te zijn. In het najaar zullen ze nieuwe planten gaan planten en in de nabije (maar nabije) toekomst zal de wijnbereiding beginnen. In de twee bijgebouwen naast het huis zullen daarom een ​​vatenkelder en een kelder worden gebouwd, evenals een ontmoetingsplaats waar proeverijen kunnen worden gehouden.

Bij Cascina Barbàn is de landbouw natuurlijk en lokaal: de producten uit de tuin, verbouwd respect voor biodiversiteit, zijn tomaten, courgettes, paprika’s, aubergines, erwten en bonen, inclusief de witte boon uit Figino, een witte boon typisch voor de vallei. Deze groenten worden rechtstreeks op de boerderij of in sommige GAS (Solidarity Purchasing Groups) in Genua verkocht.

En dan is er nog de tarwe, ook verbouwd volgens de principes van de natuurlijke landbouw: uit oude, niet-genetisch gemodificeerde zaden produceren Martina en Maurizio meelmengsels die ook drie of vier verschillende soorten tarwe kunnen bevatten en die het voordeel hebben dat ze lekkerder, gezonder en vrijwel geheel glutenvrij.

Het werk op het land wordt voornamelijk uitgevoerd met behulp van de mooie en robuuste ezel Nina en een door dieren aangedreven ploeg die is gekocht bij een Frans bedrijf.
Martina en Maurizio lijden niet onder eenzaamheid, ondanks dat ze enkele kilometers van de stad en van hun historische vrienden wonen. Vrienden komen vaak langs bij de Cascina Barbàn, vooral bij mooi weer. Bovendien organiseert de boerderij eind juni al vier jaar een evenement waarbij de hele vallei betrokken is, het Boscadrà Festival, georganiseerd in samenwerking met een lokale vereniging, Borberock. Het festival wil door de organisatie van workshops en seminars een duurzamere levensstijl in harmonie met de natuur bevorderen.
Tijdens de twee feestdagen die een weekend in beslag nemen, praten we over natuurlijke voeding, synergetische landbouw en kruidengeneeskunde. De avond staat in het teken van muziek, met rock- en popconcerten van lokale groepen.
Als ik Martina en Maurizio, terwijl we op een prachtige zonnige zondag samen onder de pergola lunchen, vraag of ze spijt hebben van hun vorige leven of dat ze, als ze terug konden gaan, iets anders zouden doen, antwoorden ze zonder aarzeling nee.
In hun ogen kunnen we het authentieke en aanstekelijke geluk lezen van degenen die de regie van hun leven in eigen handen hebben genomen en het pad zijn ingeslagen dat ze altijd al wilden volgen. Niet iedereen is daartoe in staat.
HoedJongens!

Bekijk alle foto’s van Cascina Barbàn

In onze rubriek Mijn Houzz bieden wij interessante en originele woningen aan voor huiseigenaren en huurders. Wilt u meedoen aan de column, stuur ons dan enkele foto’s samen met een korte beschrijving van de woning naar redazione@houzz.com. Als wij besluiten om bij u thuis langs te komen, nemen wij zo snel mogelijk contact met u op.

Ander
My Houzz: In Turijn, Angelica en de droom van de oude boerderij
Minitour door de tuinen van onze gemeenschap

Leave a Response