In het appartement waar ze voorheen woonden, wilden Hirochika en zijn vrouw “een ruimte voor het gezin creëren: iedereen dichtbij, overal”. Met deze formule in gedachten hadden de twee een huis met drie slaapkamers omgetoverd tot een huis met één slaapkamer, een eetkamer en een keuken. Toen besloten werd dat Hirochika’s schoonmoeder bij hen zou intrekken, pasten de twee hetzelfde principe ook toe op hun nieuwe huis: ’thuis’ is waar dierbaren samen kunnen komen.
Man en vrouw wilden daarom geen atelier waar ze zichzelf konden opsluiten en werken. Voor de werkboeken, die ze in hun oude appartement gestapeld in de woonkamer bewaarden, besloten de twee om planken boven te plaatsen. Mede om deze reden is er een werkplek met bureau, stoelen en computer gecreëerd. Door de bovenzijde van de muur open te maken zorgden de twee creatievelingen ervoor dat alles wat er in de woonkamer gebeurt vanuit dit ‘kantoor’ te zien is. Nu kunnen ze comfortabel gebruik maken van deze ruimte zonder zich buitengesloten te voelen, omdat ze gemakkelijk kunnen luisteren naar de gesprekken en het geklets dat beneden plaatsvindt..
Het enige nadeel van deze opstelling is dat geluiden en stemmen ook de slaapkamer bereiken en eigenlijk vraagt Hirochika zich soms af of het project “een beetje extreem” was.
Op de planken van de boekenkast staan de werkmaterialen van het echtpaar, maar ook kleine werkjes die ze zelf hebben gemaakt, diverse voorwerpen en boekdelen van allerlei aard, van boeken over hobby’s en kinderverhalen, tot teksten over animatie (in het Japans, animatiefilms) en een oude encyclopedie. Op het bureau staat een computer die hier gebruikt kan worden maar ook makkelijk verplaatst kan worden.
Hier vieren de gastheren graag feest met collega’s en vrienden. De ene keer neemt iedereen iets mee, de andere keer koken we allemaal samen: het terras is een genot voor volwassenen en kinderen!
Stel je voor hoe geweldig het is om ’s nachts naar de sterrenhemel te kijken. Deze plek is perfect voor het vieren van de vele Japanse feestdagen, van de dag van Tanabata, het feest van de sterren, wanneer mensen veel gekleurde stroken papier langs de straten op een rij zetten en een wens doen, tot Otsukimi, het feest van de maan, wanneer komt als gezin bijeen om ravioli te eten, onder de maan, die zo dichtbij lijkt dat je hem met een vinger kunt aanraken…
Hirochika ontwierp persoonlijk de kast- en plankopstellingen. Voor dit doel haalde hij eerst alle gezinsborden, kommen, kopjes en glazen tevoorschijn en telde ze, daarna stapelde hij ze netjes op elkaar om hun grootte te meten, en ten slotte ontwierp hij het meubilair zo dat alles zijn plaats had.
Zelfs in Japan moet afval in verschillende categorieën worden gescheiden (van brandbaar afval tot plastic tot recyclebare materialen), maar de regels voor afvalclassificatie variëren van gemeenschap tot gemeenschap, dus voordat ze naar dit gebied verhuisden, hadden Hirochika en de vrouw het goed met elkaar. geïnformeerd, ze kochten bakken van het juiste formaat en wilden van tevoren plannen waar ze deze moesten plaatsen.
Zo’n grote keuken is ook handig in het dagelijkse gezinsleven. Man, vrouw, schoonmoeder en gasten ondervinden er veel van, en dit alles is duidelijk het resultaat van een nauwkeurig plan: de ruimte tussen het aanrecht en de lades is zo ontworpen dat iedereen zich gemakkelijk kan verplaatsen. De doorgang van 110 centimeter is minimaal twee keer zo breed als wat fabrikanten normaal gesproken voor Japanse keukens voorstellen, namelijk tussen de 60 en 75 centimeter.
«Toen we architect Hashimoto vroegen ons nieuwe huis te ontwerpen, beschreven mijn vrouw en ik eerst onze typische dag aan hem op een vel papier“, vertelt Hirochika. «Vervolgens nodigden we hem uit om het oude appartement te komen bekijken, zodat hij onze levensstijl kon begrijpen. We deden niet zomaar een aankoop: we zouden de komende jaren van ons leven in dit huis doorbrengen en we wilden een duidelijk beeld hebben van wat onze prioriteiten, behoeften en verlangens waren.».
Hirochika hij is ervan overtuigd dat het leven en de tijd die hij thuis doorbrengt zo bevredigend mogelijk moet zijn: twintig jaar in een oncomfortabel huis staan gelijk aan twintig jaar in stress, met gevolgen voor het goed functioneren en welzijn van het hele gezin.
“Daarom wilden we tijd besteden aan reflectie en aan de ontwerpers laten zien van welk soort leven we houden”, legt hij uit Hirochika met een glimlach. «We hebben er alles aan gedaan, van goed lezen, tot het tellen van borden en glazen, tot het tekenen van grafieken! Ik geef het toe… terwijl we dit huis aan het ontwerpen waren, vergat ik toevallig ook het werk. Het was mijn eerste gedachte».
Zie andere foto’s van hetzelfde project
Vond je dit huis leuk? Laat hieronder een reactie achter en bewaar de leukste foto’s in een Ideabook!
Oogopslag
Wie woont daar: Twee art directors, hun dochter en haar moeder
Duif: Toyonaka, prefectuur Osaka
Het landoppervlak: Circa 260 m²
Oppervlakte gebouw: Circa 180 m²
Jaar van constructie: Augustus 2015
Ontwerp: Architectuurbureau Kenji Hashimoto
Hirochika en zijn vrouw wilden heel graag dat de ontwerpers van de Kenji Hashimoto-studio hun ideale project voor het nieuwe huis konden visualiseren en volledig begrijpen, dus verzamelden ze veel informatie door onderzoek te doen op Houzz en andere sites, boeken en tijdschriften.
Een kenmerk dat het nieuwe huis gemeen heeft met het oude appartement van het echtpaar, is dat beide huizen zo zijn ontworpen dat iedereen visueel contact kan hebben met de andere mensen in het huis. De twee eigenaren leggen uit dat ze zich veiliger en comfortabeler voelen in een open ruimte zoals deze in de woonkamer, waar ze de rest van het gezin kunnen zien en horen. Om deze reden vroegen de twee de ontwerpers om, net als in hun vorige huis, ook hier een grote open ruimte te creëren met keuken, eetkamer en woonkamer..