DA Chipperfield wint Pritzker Prize 2023 en Italië doet ook meeHoe word je een designverzamelaar?
Nieuwsgierigheid achter 5 prestigieuze internationale designprijzenTechnologieën om water te besparen en droogte te bestrijden
Hoe ontwerpen jonge ontwerpers?
De toekomst van design in de woorden van de jongeren die werden onderschept tijdens het oversteken van de Salone Satellite en de stad Milaan
Wachtwoord? Duurzaamheid, vakmanschap, zelfproductie en waardigheid.
Curator van de tentoonstelling voor 23 edities, Marva Griffin, Venezolaans maar Milanees door adoptie, winnaar van de Compasso d’Oro Lifetime Achievement Award in 2014, houdt de vinger aan de pols van de situatie als het gaat om jonge ontwerpers en onderstreept enkele kenmerken die daarmee verband houden tot heden: «De Salone Satellite evolueerde als de kinderen. Digitale technologie is cruciaal geweest in deze evolutie, evenals het concept van zelfproductie en de interpretatie van het concept van duurzaamheid. Bovendien ontwikkelt iedereen zijn eigen projecten in lijn met zijn oorsprong.”
Vandaar dat het veelvuldig gebruik van lokale en natuurlijke materialen in projecten, de aandacht voor vakmanschap en het in bedwang houden van de consumptie, naast de interpretatie van het begrip duurzaamheid ook verweven is met dat van ‘waardigheid’, zoals gebeurde in het project dat de eerste prijs behaalde. bij de SaloneSatellite Award.
De door Lani Adeoye ontworpen rollator is in feite geboren uit de wens om een gevoel van waardigheid over te brengen en de gebruiker ‘kracht te geven’: “iets prettigs voorstellen om in de omgeving te hebben en dat men graag zou kunnen gebruiken”, communiceert de Salon, en de motivatie van de jury was als volgt: “Het combineert elegantie en waardigheid in een object dat voor iedereen nuttig is. Het is een goed voorbeeld van hedendaags vakmanschap dat erin slaagt lokaal vakmanschap en mondiale ontwerpinspiraties te combineren. Ten slotte speelt het op indringende en eenvoudige wijze in op het thema van SaloneSatellite 2022: Ontwerpen voor ons toekomstige zelf”.
In termen van duurzaamheid en interpretatie van het concept is een concreet voorbeeld voorgesteld door Djurdja Garčević, die bandenspaanders gebruikte om straatmeubilairobjecten vorm te geven en die Meenghe en zijn idee als volgt beschrijft: “Dit project is een voorstel om het probleem van buitensporige verspilling van pneumatisch materiaal op stortplaatsen en in de natuur. Tegelijkertijd groeien steden voortdurend en hebben ze meer stedelijke en ergonomische mobiele objecten nodig.
De productietechnologie is hoofdzakelijk mechanisch: het materiaal wordt gescheiden, versnipperd en vervolgens bedrukt met behulp van een polyurethaanlijm. Ik ben me ervan bewust dat de wereld zich in een moeilijke situatie bevindt en dat we niet genoeg doen om de planeet te redden; Deze prijs geeft mij hoop dat er meer zichtbaarheid en begrip zal zijn voor milieukwesties.”
Ideeën over duurzaamheid, dit keer gekoppeld aan de levenscyclus en de productieketen, ook voor de Fin Rasmus Palmgren die speciale aandacht kreeg bij de SaloneSatellite Award met het Ease Chair-project. «De Ease stoel is een stapelbare stoel gemaakt van lokaal geteeld Europees beukenhout. De rustige ‘designtaal’ en stevige constructie maken het tot een stoel die lang meegaat en in veel verschillende omgevingen kan functioneren”, zegt hij.
De jury van de prijs verbindt de filosofie van het project en de productiewereld en rechtvaardigt de vermelding als volgt: “Eenvoudig, goed ontworpen met een bevredigend ontwerp en functioneel in gebruik, het is een product dat rijp is voor productie”.
Ook presenteerden de jonge ontwerpers hun projecten in de stad, tijdens de Fuorisalone. Onder de verschillende adressen herbergde het Alcova-project, in het Militair Hospitaalcentrum van Baggio, veel ideeën voor de toekomst, verteld door de auteur van de tentoonstelling Valentina Ciuffi die het evenement presenteert: «Alcova is geboren uit contacten die ik heb in het verzamelontwerp sector en met bedrijven, dankzij Studio Vedét, en door die van Joseph Grima, directeur van de Academie Eindhoven en daardoor verbonden aan instellingen en scholen. Bij Alcova zijn we dan ook verzamelaars van de ideeën die vanuit onze netwerken tot ons komen.
Eén van de ideeën die we hebben geïdentificeerd betreft de evoluerende relatie met ambacht, traditie en vakmanschap, een gevolg van een bepaald moment in de sector.
We hebben een grotere beschikbaarheid van ambachtslieden en werkplaatsen ervaren sinds ontwerpbedrijven de productie naar het buitenland begonnen te verplaatsen en lokale ambachtslieden ‘bevrijden’. In Brianza was er bijvoorbeeld meer ruimte voor een directe relatie tussen ontwerpers en ambachtelijke producenten; directe relatie die op retorische of nostalgische wijze kan plaatsvinden of kan plaatsvinden met ontwerpers in een meer proactieve rol.
Veel van de kinderen van vandaag zijn ‘hands-on’ en gaan niet alleen naar de vakman, maar ze gaan daarheen met een heel ander, subversief, oneerbiedig, uitdagend perspectief, en de winkel reageert slecht en verwerpt of integreert een specifieke evolutie van ambacht, dat gebeurt dankzij jonge mensen.”
Over materialen gesproken, zegt Valentina Ciuffi altijd: er bestaat een bijna obsessieve onderzoekslijn naar duurzaamheid, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het project van Maximilian Marchesani, waarin plantenharsen eronder worden geplaatst.
“’Unproduced’ is mijn obsessie met omgevingen en systemen die totaal vervormd zijn en gecontroleerd worden door kunstgrepen, waarbij de mens de totale controle over de variabelen overneemt. Ik overweeg grootstedelijke natuurlijke ecosystemen, wanneer de natuur botst met artefacten, gewoonten en uitheemse soorten en zich daaraan aanpast, waarbij ze de codes van haar eigen biodiversiteit, genetica en esthetiek herschrijft. De afwezigheid van variabelen, de standaardisatie als gevolg van het industriële proces en de verzadiging van de omgeving dwingen levensvormen om nieuwe evenwichten te vinden. Dit genereert in mij werelden van materiële en functionele uitwisseling tussen natuurlijk en kunstmatig, waar materie niet langer wordt gedwongen door antropocentrische verlangens”, communiceert Maximilian Marchesani over het bovenstaande.
Een ander voorbeeld is het project van La Succulente, een creatieve studio die opereert op het snijvlak van kunst, vakmanschap en communicatie. “We werken
met kunstenaars en ambachtslieden om hedendaagse thema’s te verkennen. Met een groot internationaal netwerk van makers bieden we esthetische en kritische ervaringen via artefacten en projecten.
Voor Alcova 2022 onderzoekt de Materia Sensibile-installatie onze verweven relatie met de natuurlijke omgeving”, zeggen ze in hun presentatie.
Het project is gebaseerd op het gebruik van mycelium – een weefsel van filamenten afkomstig van paddenstoelen – als materiaal waarop ontwerp- en architectuurprojecten kunnen worden gebaseerd.
In termen van esthetiek en stijl herkennen we, ondanks een zeer uitgebreid panorama, een terugkeer naar de esthetiek van de jaren negentig. “Ik zie een minder minimaal, meer gedurfd, kleurrijk, hyperexperimenteel ontwerp in de combinatie van kleuren en materialen”, zegt de auteur van Alcova, waarbij hij als voorbeeld het Polcha-project presenteert, ontworpen door Charlotte Tarbouriech en Pauline Leyravaud.
Aandacht voor vakmanschap en zelfproductie, voor duurzaamheid, voor respect voor tradities, voor het zoeken naar een ethische betekenis zonder de communicatieve kracht van kleuren uit het oog te verliezen behoren tot de concepten die terugkeren in de projecten van de nieuwe ontwerpers, die er ook uitspringen. vanwege hun individuele originaliteit.
Eerste afspraak: Fiera Milano, Salone Satellite.
De Satelliet is nu aan de 23e editie toe en ongeveer 600 jonge ontwerpers uit 48 landen nemen deel. Het thema dat als achtergrond diende was ‘Ontwerpen voor ons toekomstige zelf / Ontwerpen voor onze toekomst’, waarbij duurzaamheid – en haar variaties – een fundamentele rol speelden.
“Duurzaamheid is een boodschap die het evenement wil verspreiden door na te denken over de voordelen van planning, uitgebreid tot de behoeften van autonomie en inclusie die de samenleving als geheel aangaan en de behoeften van individuele leeftijdsgroepen en verschillende vaardigheden, met het idee dat we niet allemaal hetzelfde en dat moet gedurende het hele leven veranderen. En vooral: dat een project dat met zo’n open geest is ontworpen, op zichzelf duurzaam is, omdat het lang meegaat”, verklaarden de organisatoren in het beschrijvende persbericht van het evenement en gaven daarin een adres aan voor de opkomende ontwerpers. Adres met enthousiasme ontvangen.