De Houzz Pro’s leggen uit hoe je moet inrichten met antiek meubilair.
Professioneel advies van:
Emanuela Chimienti, mede-eigenaar van La Bottega Shabby del Falegname, Bergamo
Gian Paolo Guerra, ontwerper, Rome
Raffaella Lupi, eigenaar van Galleria Sinopia, Rome
Caterina Magliulo, binnenhuisarchitect van Paesaggi Domestici, Milaan
Julio Paniagua Marini, eigenaar van Galleria Verde, Rome
De kwestie van identiteit is een onderwerp dat hem nauw aan het hart ligt. Veel Italiaanse families hebben prachtige meubelstukken nagelaten die getuigen van ons gezinsleven, maar ook van de kwaliteit van onze werknemers, de bijzondere houtsoorten die ze gebruikten en de productietechnieken: kortom een werkelijk uniek erfgoed in de wereld. «Ik vertel mijn klanten altijd dat er in een huis iets uit het verleden, heden en de toekomst moet zitten, wat mogelijk ons verhaal vertelt».
In een wereld die steeds gevoeliger wordt voor de kwestie van duurzaamheid, kan het gebruik van antiek meubilair voor sommigen een effectieve manier zijn om het consumentisme te bestrijden, verspilling tegen te gaan en waarde te herstellen van wat al bestaat. Misschien om de positieve aspecten te benadrukken. «Antiek meubilair is veel praktischer dan modern meubilair» zegt hij altijd Magliulo, “Ze zijn niet alleen gemaakt van natuurlijk hout, ze zijn ook extreem ruim, in tegenstelling tot veel inloopkasten die erg duur zijn en niets bevatten. Een antieke ladekast geeft meteen persoonlijkheid, misschien wel aan een minimale inloopkast».
Hoe integreer je ze dan in een moderne inrichting? Caterina Magliulo vervolgt met enkele richtlijnen. «Naar mijn mening is de meest geschikte strategie om ze geïsoleerd te plaatsen en te integreren met moderne meubels met eenvoudige lijnen, om de omgeving niet zwaar te maken. Over het algemeen vind ik het erg leuk om een mooie in te voegen, die opvalt. Ik hou er echt van om met kleuren te spelen, waardoor de tinten van het hout naar voren komen, vooral de koude kleuren».
Gian Paolo Guerra, een ontwerper in Rome, is het er ook mee eens dat antiek een moeilijke periode doormaakt, hoewel, zo vertelt hij ons, “we de laatste tijd weer een zekere belangstelling merken.”
Wat zijn dan de redenen voor deze mogelijke terugkeer? Sprekend over zijn ervaring onderstreept Guerra de mogelijkheid om een huis anders in te richten dan de voorstellen op de markt, en zo een klooneffect te vermijden. «Het invoegen van antieke stukken in mijn interieur is zeker een onderscheidend kenmerk waarmee ik kan voorkomen dat de huizen op fotografische of “catalogus”-sets lijken. Een smaak van weleer die huizen parfumeert en aankleedt met een warme en ongedwongen sfeer: onderscheidende kenmerken, naar mijn mening, van echte elegantie.”
Wat blijft er dan over van antiek meubilair? Guerra is de drager van een zeer specifieke visie, waarbij de ‘tekenen des tijds’ het verschil maken. «Ik hou niet van het “glazuren” van vintage voorwerpen… krassen, vlekken, onvolkomenheden, verkleuringen, onregelmatigheden geven smaak aan een meubelstuk waardoor het “echt” wordt. De tekenen van de tijd mogen nooit worden uitgewist, maar juist verheven.”
Wanneer en hoe moet je dan ingrijpen op een oud meubelstuk?
Emanuela Chimienti, die samen met haar man La Bottega Shabby del Falegname oprichtte, een conservatief restauratie-, decoratie- en inrichtingslaboratorium, is het eens met de noodzaak om oude stukken te beschermen.
Zij is degene die ons het technische verschil uitlegt tussen antiek meubilair en eenvoudig oud meubilair. «Het is een goede gewoonte», vertelt hij ons, «om nooit in te grijpen op echt antiek meubilair. De antiekmarkt bestrijkt doorgaans de achttiende eeuw en de eerste helft van de negentiende eeuw. Het zijn waardevolle meubelstukken waarbij indien nodig ingegrepen moet worden met een conservatieve restauratie als er sprake is van duidelijke beschadigingen zoals houtwormen, slijtagefouten, afbladderend fineer. Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw hebben we het over oude meubels, en vanuit mijn standpunt kunnen we in de meeste gevallen zonder enige scrupules ingrijpen.”
De Provençaalse, Gustaviaanse of Chippendale-stijl, een twintigste-eeuwse reproductie van de oorspronkelijke achttiende-eeuwse stijl: dit zijn de stijlen waarbij het het meest zinvol is om in te grijpen bij de daadwerkelijke decoratie, vertelt Emanuela Chimienti. Het effect? «In moderne, minimalistische contexten voegt het antieke stuk waarde toe aan de omgeving, waardoor het speciaal wordt. Een voorbeeld: als ik een ladekast in Chippendale-stijl met een spiegel in een muur plaats die als centraal punt fungeert, maak ik een kamer minder koud, ik verzacht hem. En dan moet er nog een heel belangrijke discussie gevoerd worden. Herstel gaat vandaag de dag hand in hand met het thema ecologie: niet weggooien, maar terugwinnen wat herstelbaar is».
Sinds het einde van de jaren tachtig experimenteert de Romeinse galeriehoudster Raffaella Lupi met haar Sinopia Gallery met de combinatie van oud en hedendaags. Een visie van hem die de kortsluiting tussen antiek en hedendaagse sculpturen en keramiek, of zelfs textielkunstprojecten, een manier maakt om een nieuwe betekenis aan de ruimte te geven en de artistieke waarde en het vakmanschap van elk individueel stuk te onderstrepen. Het streven? «Schets een ruimte van grote intensiteit af, zonder de ijzigheid van ultramoderne omgevingen.»
Hij vertelt ons dat het de afgelopen jaren gemakkelijker is geworden om oude stukken te vinden; de inrichting van veel barokke huizen is met zeer gewaardeerde resultaten te koop aangeboden op internationale veilingen.
«De combinatie met het hedendaagse werkt zeker beter bij objecten van hoge kwaliteit. Nu heeft Engels meubilair uit de 19e of eind 19e eeuw weinig markt en is er weinig vraag naar vergeleken met twintig jaar geleden. Ik zou meer richting meubels uit de hoge periode gaan, zoals stukken uit de 17e en 18e eeuw, hoewel het belangrijk is erop te wijzen dat het niet het tijdperk is dat de waarde van het object bepaalt, maar dat het belangrijker is om te zoeken naar bijzonderheden en eigenaardigheid. Een antiek meubelstuk met deze kenmerken past beter bij eigentijds meubilair».
Ook Julio Paniagua Marini, oprichter van de Galleria Verde in Rome, is het eens met de kans van dit moment. Maar hij waarschuwt voor het mode-effect: «Antiek heeft altijd zijn momenten van glorie en verval gehad. In de jaren ’50 en ’60 tot en met de jaren ’70 waren Rococo en de Venetiaanse stijl erg populair, in de jaren ’80 en ’90 was het de beurt aan Biedermeier, ook al was het een mijnenveld omdat stukken met karakteristieke kenmerken werden doorgegeven als Biedermeier, soortgelijk van Deense of Zweedse afkomst. De afgelopen jaren is de Italiaanse markt gedaald, terwijl deze in Nederland en België vrijwel onveranderd is gebleven, met een kleine daling in Frankrijk. Dit is absoluut het moment om te kopen, de prijzen van vandaag zijn belachelijk. Ze vragen mij vaak: wanneer zal de markt zich herstellen? Misschien over vijf, tien jaar: we weten het niet. Vroeg en laat zal het weer in de mode komen.”
Ondertussen specificeert Julio Paniagua Marini dat degenen die ook een minder traumatisch verval kenden, de stukken van hoge kwaliteit waren, evenals de meubels met een gedocumenteerde geschiedenis, misschien omdat ze afkomstig waren van belangrijke families en villa’s.
Het advies dan? Investeer in kwaliteit en volg nooit trends. Stukken uit de tweede helft van de negentiende eeuw zijn voor minder dan 1000 euro te koop, waardoor ze meer dan concurrerend zijn met hedendaags meubilair. Het waardevolle stuk – en het is een regel die hoe dan ook van toepassing is, vertelt hij ons, zelfs bij modern antiek – zou een goede investering kunnen zijn. Zolang je er maar niet te veel voor betaalt nadat je het meerdere keren op de omslagen van kranten hebt gezien.
Wat dacht je van antieke meubelen? Schrijf ons uw mening in de reacties.
Ander
Hoe weet je of een meubelstuk antiek is? De deskundige antwoorden
6 regels voor het plaatsen van antiek meubilair in een modern huis
Waren ze in de jaren 80 een statussymbool, tegenwoordig zijn ze juist een zeldzaamheid geworden. Toch geloven velen dat het herstellen van een hedendaags patina op antiek een mogelijke en winnende gok is.
Caterina Magliulo, architect gevestigd in Milaan met actieve projecten in heel Italië, heeft een echte passie voor antiek meubilair, die ze niet aarzelt om op te nemen in haar projecten voor een nieuwe valorisatie.
«Tegenwoordig staan klanten perplex over de mogelijkheid om antiek meubilair toe te voegen: ze willen alles nieuw. Ik probeer ze vaak te overtuigen en zo nu en dan lukt dat, want naast de schoonheid en geschiedenis die een antiek meubelstuk met zich meebrengt, is de prijs vandaag de dag beslist betaalbaar»vertelt hij ons.